Poem - Pwysigrwydd bod yn Suzie

Gan Stanley Collymore

Y dyddiau geni yw'r pwyntiau cyfeirio personol sy'n

berthnasol I pan ddechreuodd ein bywyd unigol;

sut mae'r olaf mae pontio yn y cyfnod interim

wedi arwain at beth Rydyn ni nawr, a bydd

o bosibl hefyd yn eithaf da dylanwadu'n

sylweddol ar ein rhagweladwy yn y

dyfodol hefyd. Mewn geiriau eraill realiti, yn

ysgubol ac yn galonogol wedi'i addurno yn

ein breuddwydion addurnedig, sy'n rhoi

i ni y ddau cyfle a'r cwmpas fwriadol i

gadarnhaol gwnewch beth bynnag y byddwn yn

ei ddewis. Ac ers hynny fel arfer, rydych yn

enghreifftio hyn yn ganmoladwy mantra

ym mhob ffordd annhebygol, beth

gwell amser wedyn i adnabod

yn briodol llongyfarch a

chefnogi chi Suzie nag

yn briodol eich penbl-

wydd yn digwydd.

© Stanley V. Collymore

22 Chwefror 2019.

Sylwadau'r Awdur:

Mae rhai pobl o'r un cyntaf o'u cyfarfod, ac yn rhoi cemeg bersonol a pherthnasedd y naill ochr i'r llall, yn wybodus ac yn werthfawrogi yn greddf yn cymeradwyo'r ffaith bod y penderfyniad rhoddwr ar ran eu rhieni i'r ddau yn cynhyrchu ac wedyn yn hwyluso genedigaeth roedd yr unigolyn hwnnw, a'u hil biolegol yn un canmoladwy i ddweud y lleiaf. Ac mae Suzie, y mae gen i wedi geni a chynhyrchu'r gerdd hon yn benodol, yn fwyaf ymwthiol iawn yn y categori hwnnw o bobl.

Ac i fodloni chwilfrydedd anhyblyg meddyliau hapfasnachol - ac yn gyfan gwbl felly ym Mhrydain lle mae mwyafrif helaeth y boblogaeth yno, ac mae'r gweddill ohonyn nhw sydd wedi dod ar draws y derminoleg hon, yn cael eu bron yn anhysbys gan y mwyafrif helaeth o'r boblogaeth yno. eu hystyried fel ymyrraeth ddiangen i'w bywydau personol, cymdeithasol a hyd yn oed eu bywydau gweithio anhygoel, ac, felly, y gellir eu cyfateb orau yn eu meddyliau cuddiedig a'u rhagdybiaethau anffodus, wedi'u troi'n ôl, unrhyw ganmoliaeth a roddir fel y cyfateb i y gair fwyaf cywilyddus a gair anweddus iawn sydd wedi cael ei lobïo mewn modd annisgwyl, ac mae'n cyfrif am pam pan yn y DU anaml iawn - y tu allan i aelodau'r teulu, yn enwedig yn agos iawn ac yn ymddiried, ffrindiau hirsefydlog - erioed yn ysgrifennu barddoniaeth i unrhyw un arall ym Mhrydain, ers fy nid yw natur gyffredinol a phenderfynol o safbwynt pobl yn gyffredinol ac ni fydd byth yn ffafriol i fwrw perlau o'r blaen moch; problem nad ydw i'n dod ar draws unrhyw le arall y tu allan i'r Deyrnas Unedig - mae Suzie: pwy sy'n Saesneg yn fawr ac y mae'r gerdd hon wedi'i ysgrifennu ato, yn hynod o amlwg ac yn eithaf amlwg, pan fydd un yn ei hamser, merch briod hapus gyda gŵr, yn amlwg, a theulu eu hunain, sydd ei hun yn anghyffredin nodedig ym Mhrydain gyfoes.

Ac mae hi yn ei rôl fel hynod fedrus, effeithlon, trwyadl gymwys, annibynadwy ymroddedig ac, yn fwyaf arwyddocaol, yn y sefyllfa sydd dan fygythiad nawr fel y "llyfrgellydd da-hen ffasiwn", sydd nid yn unig yn gwybod ac o ganlyniad yn gwerthfawrogi ond hefyd yn ymdrechu'n anffodus cynnal yr ethos erstwhile a safonau dwfn yr hyn y mae llyfrgell ar ei gyfer ac i gyd - nodweddion sydd bellach yn gyffredin ac yn amlwg yn ddiffygiol mewn cyhoedd Prydeinig sy'n fwyfwy syfrdanol - yr wyf yn gyntaf yn cyfarfod â Suzie.

Felly, yn erbyn cefndir difyr yr hyn a nodir yn gynharach, dyma fy hoff ddymuniad i Suzie fod ganddi hi, ynghyd â'i gŵr a'i deulu, ben-blwydd cyfradd gyntaf a mwyaf cofiadwy ar 15 Mawrth 2019. "Pen-blwydd Hapus Suzie!"